Podatki od gier hazardowych na Gibraltarze
Mimo iż aktualny szef rządu, Fabian Picardo, wielokrotnie zaznaczał, że Gibraltar nie jest rajem, tylko krajem o znośnych podatkach, to fakty mówią same za siebie.
Nie tam podatku od nieruchomości, od zysków kapitałowych, podatku od spadków, majątku, darowizn, ani nawet podatku VAT. Z tego względu dochód z usług finansowych generuje aż 20% PKB tego kraju.
Przepisy prawne przyciągają licznych zagranicznych inwestorów, w tym firmy bukmacherskie, głównie z zakresu e-hazardu. Patrząc na stawki podatkowe, nie ma się jednak czemu dziwić. Patrząc szerzej, polskie organy odpowiedzialne za ustawę hazardową powinny wziąć przykład z Gibraltaru.
Dlaczego bukmacherzy wybierają Gibraltar na swoją siedzibę?
Firmy z branży bukmacherskiej, zwłaszcza tej prowadzonej przez Internet, poszukują państw innych niż macierzyste do urządzania zakładów sportowych w celu obniżenia kosztów funkcjonowania. Przede wszystkim wiąże się to z podatkami.
Zamorskie terytorium zależne Wielkiej Brytanii posiada niezwykle korzystne warunki do zakładania i prowadzenia działalności gospodarczej. Na początku należy zaznaczyć, że jednym z nielicznych obowiązków podatkowych jest opłacanie podatku dochodowego dla firm (CIT).
W porównaniu z innymi państwami jego stawka jest jednak niezwykle niska – wynosi 10% (niższe lub równe stawki CIT ma niewiele państw na świecie m.in. Katar, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria i Macedonia). Podatek ten trzeba płacić jedynie od zysków osiągniętych na terenie Gibraltaru, a te, które są uzyskane poza nim, są nieopodatkowane.
Taka konstrukcja prawna jest niezwykle korzystna dla internetowych organizatorów zakładów wzajemnych, którzy na mocy istniejącego ustawodawstwa płacą jedynie 1% podatku od gier. Podatek ten pobierany jest od dochodu zdalnych operatorów gier hazardowych. W przypadku e-kasyn i bukmacherów online kwota ta nie może być niższa niż 85 tys. £ ani wyższa niż 425 tys. £ rocznie. Koszt uzyskania rocznej licencji to 2 000 £.
W jaki sposób bukmacherzy mogą działać w „raju podatkowym”
Zgodnie z ustawą hazardową z 2005 r. („Ustawa”) prowadzenie działalności w zakresie hazardu na Gibraltarze wymaga uzyskania licencji. Zezwolenie na zdalne gry hazardowe, w tym na zakłady telefoniczne i internetowe, są wydawane przez państwowy organ.
Od 2011 r. jest nim Government of Gibraltar’s Gambling Division – GGD (w latach 2000 – 2011 był to Gibraltar Regulatory Authority– GRA). Na jego stronie znajduje się aktualny wykaz podmiotów posiadających licencję (można go znaleźć pod adresem www.gibraltar.gov.gi/new/remote-gambling#ancla6).
Przy wydaniu licencji władze uwzględniają udokumentowane doświadczenie w zakresie gier hazardowych, sytuację finansową firmy i realistyczny biznesplan. Licencjobiorcy gier zdalnych muszą zapewnić, że ich produkty i usługi hazardowe zostały przetestowane i certyfikowane zgodnie z modelem i standardami regulacyjnymi Gibraltaru.
GGD zajmuje się również rozpatrywaniem skarg graczy, w przypadku, gdy bukmacher posiada wydaną przez niego licencję. Dokładne instrukcje oraz opis procedury składania skarg znajduje się na stronie www.gibraltar.gov.gi/new/gambling-commissioners-advice-complainants.
Warunkiem rozpoczęcia działalności e-hazardowej na Gibraltarze jest opłacenie rocznej licencji (2 000 £) za korzystanie z oprogramowania dotyczącego e-hazardu, jednak kwota ta dla większości dużych firm nie stanowi bariery zaporowej. Z korzystnych uregulowań podatkowych korzysta wielu bukmacherów, w tym marka BetVictor.
Pod wpływem nacisków państw unijnych Gibraltar zaczął co prawda udostępniać pewne informacje podatkowe innym krajom, ale krąg ten jest ograniczony (należą do niego Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Australia i Niemcy, a także Francja i Finlandia, do grupy państw, które mogą występować o informacje, zaliczają się też Austria, Belgia i Dania). Nie zmieniły się jednak restrykcyjne zasady zachowywania tajemnicy bankowej.
