Tenisiści z najgorszym wskaźnikiem zwycięstw w finałach ATP Tour
ATP Tour to najważniejszy cykl turniejów tenisowych dla mężczyzn, zarządzany przez organizację Association of Tennis Professionals (ATP). Powstały w 1990 roku, tour ten zastąpił wcześniejsze rozgrywki Grand Prix i WCT, stając się główną sceną dla najlepszych tenisistów świata.
Choć większość kibiców kojarzy ATP Tour z triumfatorami takich turniejów jak Masters 1000, ATP 500 czy ATP 250, to równie interesujące są historie zawodników, którzy regularnie dochodzili do finałów, ale niemal zawsze przegrywali. Ich nazwiska często pojawiają się w statystykach, ale niekoniecznie wśród zdobywców tytułów.
W niniejszym artykule przyjrzymy się tym tenisistom, którzy, mimo ogromnego talentu i ambicji, zapisali się w historii ATP Tour jako specjaliści od drugiego miejsca. Przy okazji zachęcamy do zapoznania się z zestawieniem tenisistów z najwyższą skutecznością w finałach ATP Tour.
Tenisiści z najgorszym bilansem w decydujących meczach ATP
Nie każda tenisowa kariera pełna jest chwały i tytułów. Dla niektórych zawodników największym wyzwaniem nie było dotarcie do finału turnieju, lecz przełamanie złej passy i sięgnięcie po upragnione trofeum, co jednak nie wszystkim się udawało. Poniżej przedstawiamy tenisistów, którzy najczęściej kończyli finały ATP Tour jako pokonani – mimo dobrych wyników i solidnej pozycji w światowym rankingu.
1. Julien Benneteau – 0% (0 zwycięstw, 10 porażek)
Francuz Julien Benneteau zapisał się w historii ATP jako jedyny zawodnik, który rozegrał aż 10 finałów turniejów głównego cyklu i nigdy nie zdobył tytułu. Najbliżej triumfu był w 2013 roku podczas turnieju ATP 500 w Rotterdamie, gdzie uległ Juanowi Martínowi del Potro.
Pozostałe dziewięć przegranych finałów Benneteau miało miejsce w turniejach ATP 250, m.in. w Casablance, Lyonie, Kitzbühel, Marsylii czy Sydney. W finale Kuala Lumpur 2013 miał nawet piłkę meczową przeciwko João Sousie, lecz przegrał w trzech setach.
Bilans według nawierzchni: 0-7 na twardej, 0-2 na mączce i 0-1 na dywanie.
Najlepszy wynik wielkoszlemowy: ćwierćfinał Roland Garros (2006).
Najwyższy ranking: 25. miejsce (listopad 2014).
2. Pat Dupre – 10% (1-9)
Amerykanin Pat Dupre rozpoczął swoją finałową serię od dziewięciu porażek, wygrywając w nich zaledwie cztery sety. Przegrywał między innymi w Tokio, Hongkongu, Tajpej i Meksyku, zanim wreszcie sięgnął po jedyny tytuł – w ostatnim finale kariery, w Hongkongu w 1982 roku, pokonując Morrisa Strode'a 6-3, 6-3.
Bilans według nawierzchni: 1-4 na twardej, 0-2 na mączce, 0-3 na dywanie.
Najlepszy wynik wielkoszlemowy: półfinał Wimbledonu (1979).
Najwyższy ranking: 14. miejsce (czerwiec 1980).
3. Jarkko Nieminen – 15,38% (2-11)
Fiński zawodnik Jarkko Nieminen rozegrał aż 13 finałów ATP 250, z czego tylko dwa zakończyły się jego triumfem – w Auckland (2006), wygrywając z Mario Anciciem oraz w Sydney (2012), gdzie pokonał Juliena Benneteau. Jego porażki obejmują m.in. finały w Sztokholmie, Estoril, Monachium czy Bangkoku.
Bilans według nawierzchni: 2-7 na twardej, 0-4 na mączce.
Najlepsze wyniki wielkoszlemowe: ćwierćfinały US Open (2005), Wimbledonu (2006) i Australian Open (2008).
Najwyższy ranking: 13. miejsce (lipiec 2006).
4. Karl Meiler – 17,6% (3-14)
Niemiecki tenisista Karl Meiler miał okazję walczyć w aż 17 finałach turniejów ATP, lecz triumfował tylko trzykrotnie. Choć formalnie zdobył jeszcze jedno trofeum w Manili w 1977 roku, było to wskutek walkowera, więc nie wlicza się do statystyki. Jego finałowe porażki były rozproszone po całym świecie: Salisbury (1973), Berlin (1973), Hamburg (1973), Raonoke (1974), Little Rock (1974), Jackson (1974), Washington (1974), Oslo (1974), Nassau (1975), Munich (1975 and 1976), Gstaad (1975), Brussels (1977) i Florence (1979). Zwycięstwa odnosił nad Guillermo Vilasem, Jimmym Connorsem oraz Byronem Bertramem.
Bilans według nawierzchni: 2-4 na twardej, 1-7 na mączce, 0-3 na dywanie.
Najlepszy wynik wielkoszlemowy: półfinał Australian Open (1973).
Najwyższy ranking: 20. miejsce (sierpień 1973).
Reklama
5. Byron Black – 20% (2-8)
Zimbabweńczyk Byron Black dwukrotnie wygrywał finały ATP, ale aż osiem razy musiał uznać wyższość rywali. Wśród przegranych znalazły się turnieje o wyższej randze, jak Japonia Open (1998) i Memphis (2000), a także kilka finałów ATP 250. Triumfował w Seulu (1996) i Chennai (1999).
Bilans według nawierzchni: 2-5 na twardej, 0-2 na trawie, 0-1 na dywanie.
Najlepsze wyniki wielkoszlemowe: ćwierćfinały US Open (1995) i Wimbledonu (2000).
Najwyższy ranking: 22. miejsce (kwiecień 1996).
6. Olivier Rochus – 20% (2-8)
Belg Olivier Rochus również zakończył swoją karierę z dwoma tytułami, zdobytymi na mączce – w Palermo (2000) i Monachium (2006). W pozostałych ośmiu finałach nie zdołał przechylić szali zwycięstwa na swoją stronę. Przegrywał w Auckland, Kopenhadze, Newport (po dwa razy w tych miastach), Sztokholmie oraz Bombaju.
Bilans według nawierzchni: 2-0 na mączce, 0-2 na trawie, 0-6 na twardej.
Najlepsze wyniki wielkoszlemowe: 4. runda AO (2005), Wimbledonu (2003) i US Open (2004).
Najwyższy ranking: 29. miejsce (lipiec 2004).
7. Xavier Malisse – 25% (3-9)
Xavier Malisse, kolejny Belg w zestawieniu, brał udział w 12 finałach turniejów ATP 250, z których tylko trzy zakończył zwycięstwem. W pozostałych musiał pogodzić się z porażką – w Meksyku (1998), Delray Beach (1999, 2001 i 2006), Atlancie (2001), St. Polten (2004), Lyonie (2004), Adelaide (2006) oraz Chennai (2011). Triumfował nad takimi rywalami jak James Blake, Stefan Koubek i Jiri Novak.
Bilans według nawierzchni: 3-4 na twardej, 0-4 na mączce, 0-1 na dywanie.
Najlepszy wynik wielkoszlemowy: półfinał Wimbledonu (2002).
Najwyższy ranking: 19. miejsce (sierpień 2002).
FAQ – Najczęściej zadawane pytania
Kto jest tenisistą z najgorszym bilansem w finałach ATP Tour?
Najgorszym bilansem w historii ATP Tour może „pochwalić się” Julien Benneteau. Francuz rozegrał aż 10 finałów i nie wygrał żadnego z nich, co daje mu skuteczność na poziomie 0%.
Czy któryś z zawodników z tej listy wygrał finał w końcówce kariery?
Tak, Pat Dupre wygrał swój jedyny finał ATP dopiero w ostatnim meczu finałowym kariery – w 1982 roku w Hongkongu. Przegrał wcześniejsze dziewięć finałów.
Jaki tenisista z listy miał najwyższy ranking ATP?
Najwyższe miejsce w rankingu ATP spośród tenisistów z niską skutecznością w finałach osiągnął Jarkko Nieminen – był 13. rakietą świata w lipcu 2006 roku.
Czy któryś z tych zawodników odnosił sukcesy w Wielkich Szlemach?
Niektórzy z wymienionych zawodników osiągali dobre wyniki w turniejach wielkoszlemowych. Na przykład Jarkko Nieminen dotarł do ćwierćfinałów Australian Open, Wimbledonu i US Open, a Pat Dupre grał w półfinale Wimbledonu w 1979 roku.
Czy brak zwycięstw w finałach ATP oznacza słabą karierę?
Niekoniecznie. Wielu zawodników z tej listy miało udane kariery – grali w turniejach wielkoszlemowych, osiągali wysokie pozycje w rankingu ATP i wielokrotnie awansowali do finałów, co świadczy o ich wysokim poziomie sportowym, mimo braku tytułów.
