Zawodnicy z największą liczbą zwycięstw w historii UFC

TOP 6 zawodników z największą liczbą zwycięstw w historii UFC (stan na sierpień 2025)

Wielu zawodników marzy o tym, by zapisać się w historii UFC. Tylko nielicznym udało się osiągnąć rekordową liczbę zwycięstw, a ci, którzy znaleźli się w czołówce, mają za sobą nie tylko wytrwałość, ale i niezrównaną determinację. Poniżej przedstawiamy listę 10 wojowników, którzy zdominowali UFC pod względem liczby wygranych, z których kilka nazwisk może zaskoczyć nawet najbardziej oddanych fanów MMA.

1. Jim Miller (27 zwycięstw)

Jim Miller to zawodnik, który od początku swojej kariery w UFC zapisał się na kartach historii organizacji, osiągając rekordową liczbę 27 zwycięstw – najwięcej w dziejach UFC. Urodzony 30 sierpnia 1983 roku w Stanach Zjednoczonych, Miller rozpoczął swoją profesjonalną karierę MMA w 2005 roku. Zanim dołączył do UFC, zdobywał doświadczenie w mniejszych organizacjach, takich jak Reality Fighting, gdzie zdobył mistrzowski pas w wadze lekkiej.

Miller zadebiutował w UFC w 2008 roku, a jego pierwsza walka w organizacji zakończyła się zwycięstwem przez decyzję nad Davidem Baronem. Od tego czasu stał się jednym z najbardziej aktywnych zawodników w historii UFC, biorąc udział w wielu pojedynkach. Jego styl walki opiera się na wysokich umiejętnościach walki w parterze, które wielokrotnie pozwalały mu kończyć walki przez poddanie, zdobywając liczne nagrody za „Submission of the Night” i „Fight of the Night”.

Pomimo że Miller nigdy nie zdobył tytułu mistrza UFC, jego regularność i osiągnięcia są niezrównane. W 2022 roku, po zwycięstwie nad Donaldem Cerronem, Miller pobił rekord UFC, stając się zawodnikiem z największą liczbą zwycięstw w historii tej organizacji. W 2024 roku, po kolejnym zwycięstwie, rozszerzył swój rekord do 27 wygranych.

2. Andrei Arlovski (23 zwycięstwa)

Andrei Arlovski to jeden z najbardziej doświadczonych i szanowanych zawodników w historii UFC, szczególnie w kategorii ciężkiej. Urodził się 4 lutego 1979 roku na Białorusi i zyskał ogromną popularność nie tylko jako mistrz UFC w wadze ciężkiej, ale także dzięki swojej niesamowitej karierze, która trwała ponad dwie dekady. Arlovski jest rekordzistą pod względem liczby zwycięstw (23) w tej kategorii wagowej w UFC.

Arlovski rozpoczął swoją karierę MMA w 1999 roku, debiutując w Mix Fight M-1 w Petersburgu. Jego debiut nie zakończył się pomyślnie, przegrywając przez nokaut z Viacheslavem Datsikiem. Jednak Białorusin szybko się podniósł, zdobywając mistrzostwo wagi ciężkiej na Mistrzostwach Europy M-1 Global w 2000 roku, wygrywając zarówno przez poddanie, jak i przez nokaut.

Arlovski zadebiutował w UFC w 2000 roku, wygrywając przez poddanie z Aaronem Brinken na UFC 28. Mimo kilku porażek w początkowych etapach kariery, w tym z Ricco Rodriguezem i Pedro Rizzo, Arlovski szybko wrócił na szczyt, pokonując m.in. Ian Freemana i Vladimira Matyushenkę.

W 2005 roku, w wyniku kontuzji Franka Mira, który nie był w stanie bronić pasa mistrza wagi ciężkiej, UFC zdecydowało o utworzeniu tzw. „interim” pasa mistrzowskiego. Arlovski miał szansę na zdobycie tytułu w walce z Timem Sylvią na UFC 51. Białorusin wygrał walkę w pierwszej rundzie, poddając Sylvię przez Achilles lock, co pozwoliło mu zdobyć tytuł tymczasowego mistrza. Arlovski kontynuował obrony swojego tytułu w 2005 roku, pokonując Justin Eilersa przez TKO oraz Paula Buentello przez nokaut w 15 sekundzie pierwszej rundy. Został ogłoszony niekwestionowanym mistrzem UFC po tym, jak Frank Mir nie odzyskał pełnej sprawności po wypadku. Mimo świetnych wyników, w 2006 roku przegrał dwie kolejne walki z Timem Sylvią.

Po przerwie i kilku przegranych walkach, Arlovski powrócił do UFC w 2014 roku, odnosząc zwycięstwo w swoim pierwszym pojedynku po powrocie przeciwko Brendanowi Schaubowi. Pokonał także takich zawodników jak Antônio Silva i Travis Browne, co zapewniło mu powrót do czołówki UFC.

Mimo spadków formy, Arlovski kontynuował walki na najwyższym poziomie, odnosząc kolejne zwycięstwa, m.in. nad Benem Rothwellem, Jairzinho Rozenstruikiem, czy Philipe Lins. Jednak z biegiem czasu, jego występy stały się coraz bardziej nierówne, a w 2023 roku przegrał kolejne starcia z Don'Talem Mayesem i Waldo Cortes-Acostą. Po długiej i pełnej sukcesów karierze w UFC, Arlovski ogłosił, że nie podpisze nowego kontraktu z organizacją po walce na UFC 303 w czerwcu 2024 roku.

3. Donald "Cowboy" Cerrone (23 zwycięstwa)

Donald Cerrone, znany szerzej jako "Cowboy", to jeden z najbardziej szanowanych zawodników w historii UFC, który przez wiele lat dominował w kategorii lekkiej i półśredniej. Urodził się 29 marca 1983 roku i przez swoją 11-letnią karierę w UFC stoczył 38 walk, zdobywając 23 zwycięstwa. Cerrone zasłynął nie tylko z umiejętności w oktagonie, ale także z niebywałej gotowości do walki w każdym momencie, bez względu na okoliczności. Był również pretendentem do pasa mistrza UFC w wadze lekkiej w 2015 roku i ostatecznie w 2023 roku został wprowadzony do UFC Hall of Fame.

Cerrone rozpoczął swoją karierę w MMA w Commerce City, Colorado, w 2006 roku, trenując w Freedom Fighters. Następnie przeniósł się do słynnej szkoły Grega Jacksona w Albuquerque, gdzie miał okazję trenować z czołowymi zawodnikami MMA, takimi jak Jon Jones, Rashad Evans, Georges St-Pierre, czy Leonard Garcia. Jego umiejętności i serce do walki szybko przyciągnęły uwagę, a wkrótce potem dołączył do organizacji WEC, która z czasem została połączona z UFC.

Cerrone zadebiutował w UFC w 2011 roku, pokonując Paula Kelly'ego przez poddanie. W ciągu swojej kariery stoczył wiele emocjonujących pojedynków, w tym kilka walk, które zdobyły tytuły „Fight of the Night”. Cerrone jest znany ze swojego agresywnego stylu walki, często kończąc pojedynki w spektakularny sposób, czy to przez nokaut, czy poddanie. Wygrał m.in. z takim zawodnikami jak Melvin Guillard, Eddie Alvarez czy Myles Jury, a także ustanowił rekord UFC, zdobywając najwięcej skończeń w historii organizacji.

W 2015 roku Cerrone miał szansę na zdobycie pasa mistrza UFC w wadze lekkiej, jednak przegrał pojedynek z Rafaelem dos Anjosem w pierwszej rundzie przez TKO. Po tej porażce, Cerrone postanowił spróbować swoich sił w wadze półśredniej, gdzie także odnosił liczne sukcesy.

Po serii zwycięstw w wadze półśredniej, Cerrone stał się jednym z najbardziej aktywnych zawodników w UFC, biorąc udział w niezliczonej liczbie walk, które przyniosły mu liczne bonusy za „Performance of the Night” i „Fight of the Night”. Jednak jego kariera nie była wolna od problemów – w późniejszych latach, Cerrone przegrywał, m.in. z Jorge Masvidalem, Justin Gaethje czy Conorem McGregorem. W 2022 roku, po porażce z Jimem Millerem na UFC 276, Cerrone ogłosił zakończenie swojej kariery zawodniczej.

Reklama

4. Charles Oliveira (23 zwycięstwa)

Charles Oliveira da Silva, urodzony 17 października 1989 roku w Brazylii, to jeden z najbardziej utalentowanych zawodników UFC, który zapisał się na kartach historii organizacji nie tylko dzięki swojej technice parterowej, ale również wyjątkowej liczbie zwycięstw. Oliveira to były mistrz UFC w wadze lekkiej i rekordzista organizacji w kategoriach takich jak najwięcej zwycięstw przez poddanie (16). Oliveira rozpoczął swoją przygodę z brazylijskim jiu-jitsu już w młodym wieku, zdobywając liczne tytuły mistrzowskie w tym stylu. W 2007 roku, jako 18-latek, rozpoczął swoją karierę w MMA i na początku mógł pochwalić się imponującym bilansem 12-0.

Oliveira zadebiutował w UFC w 2010 roku, gdzie natychmiast zwrócił na siebie uwagę, wygrywając w swojej debiutanckiej walce z Darrenem Elkinsem przez poddanie (armbar) w pierwszej rundzie. Szybko stał się jednym z najciekawszych młodych zawodników w organizacji, wygrywając kolejne walki i nagrody za swoje spektakularne występy. W ciągu swojej kariery w UFC Oliveira niejednokrotnie udowadniał, że jest jednym z najlepszych specjalistów od poddań, a jego rekordy w tej dziedzinie nie mają sobie równych.

W 2021 roku Oliveira zdobył upragniony pas mistrza UFC w wadze lekkiej, pokonując Michaela Chandlera przez techniczny nokaut w drugiej rundzie na UFC 262. To zwycięstwo było szczytem jego kariery, a Oliveira stał się pierwszym Brazylijczykiem, który zdobył tytuł mistrza UFC w tej kategorii wagowej. W swojej pierwszej obronie tytułu, pokonał Dustina Poiriera przez poddanie w trzeciej rundzie, po raz kolejny udowadniając, że nie ma sobie równych w parterze.

Oliveira nie uniknął jednak porażek, które nieco skomplikowały jego karierę. W 2022 roku, podczas walki z Justinem Gaethje na UFC 274, popełnił błąd na wadze, przekraczając limit 155 funtów, co doprowadziło do utraty pasa mistrzowskiego. Mimo tego, Oliveira wygrał walkę przez poddanie w pierwszej rundzie, choć jego tytuł pozostał zwakatowany. W kolejnej walce, w 2022 roku, Oliveira stoczył nieudany pojedynek z Islamem Makhachevem, przegrywając przez poddanie w drugiej rundzie i tracąc szansę na odzyskanie pasa.

Oliveira wciąż pozostaje jednym z czołowych zawodników w wadze lekkiej UFC, a jego rekordowe osiągnięcia i techniczne umiejętności w parterze sprawiają, że jest jednym z najbardziej niebezpiecznych zawodników w tej dywizji. W 2023 roku, po wygranej przez TKO nad Beneilem Dariushem, Oliveira umocnił swoją pozycję w czołówce rankingu UFC.

Oliveira miał zmierzyć się z Beneilem Dariushem 6 maja 2023 roku na UFC 288, jednak został zmuszony do wycofania się z powodu kontuzji. Pojedynek został przełożony na UFC 289, gdzie Oliveira wygrał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie, kończąc Dariusha ciosami w parterze. Zwycięstwo to przyniosło mu rekordową 13. nagrodę „Performance of the Night”. W kolejnej walce miał zmierzyć się z Islamem Makhachevem w rewanżu o pas mistrza UFC na UFC 294 w październiku 2023, ale Oliveira musiał wycofać się z powodu kontuzji, a zastąpił go Alexander Volkanovski.

W 2024 roku Oliveira zmierzył się z Armanem Tsarukyanem na UFC 300, ale mimo dwóch bliskich prób poddania, przegrał walkę na decyzję sędziów. Następnie, w listopadzie 2024 roku, Oliveira pokonał Michaela Chandlera przez jednogłośną decyzję na UFC 309, zdobywając kolejną nagrodę Fight of the Night.

W 2025 roku Oliveira został uhonorowany nagrodą UFC Forrest Griffin Community Award za swoje zaangażowanie w edukację i jiu-jitsu w ramach swojego instytutu. Niestety, w czerwcu 2025 roku, Oliveira przegrał walkę o zwakowany pas mistrza UFC w wadze lekkiej z Ilią Topurią przez nokaut w pierwszej rundzie na UFC 317. Oliveira ma zaplanowaną walkę z Rafaelem Fizieviem na UFC Fight Night 261, która odbędzie się 11 października 2025 roku.

5. Jerome "Max" Holloway (23 zwycięstwa)

Jerome "Max" Holloway, urodzony 4 grudnia 1991 roku, to jeden z najbardziej utalentowanych zawodników UFC. Holloway, który obecnie walczy w kategorii lekkiej, to były mistrz UFC w wadze piórkowej, a także posiadacz symbolicznego pasa UFC „BMF”. Wyróżnia się nie tylko umiejętnościami technicznymi, ale także nieustępliwym podejściem do rywalizacji. Uważany jest za jednego z najlepszych zawodników w historii wagi piórkowej.

Holloway rozpoczął swoją karierę MMA w wieku 19 lat, zdobywając pierwsze cztery zwycięstwa. Już w 2012 roku zyskał miano jednego z najbardziej obiecujących zawodników w wadze piórkowej, porównując go do takich legend jak Anthony Pettis. W swoim debiucie w UFC zmierzył się z Dustinem Poirierem, gdzie pomimo porażki przez poddanie, pokazał ogromny potencjał.

Jego kolejna walka to zwycięstwo przez jednogłośną decyzję nad Patem Schillingiem, a później zdobył pierwsze bonusy za wydajność w walce, pokonując m.in. Justina Lawrence’a przez TKO w 2. rundzie. W kolejnych latach Holloway budował swoją legendę, pokonując takich zawodników jak Andre Fili, Cole Miller, czy Cub Swanson.

Największym osiągnięciem Hollowaya była wygrana z Anthony’m Pettisem o tymczasowy pas mistrza UFC w wadze piórkowej, a później zdominowanie José Aldo w unifikacji tytułów w 2017 roku. Jego styl walki, w którym miksuje precyzyjne ciosy z imponującą kondycją, sprawił, że stał się jednym z najbardziej dominujących mistrzów tej kategorii. Po wielu obronach tytułu, w tym spektakularnym zwycięstwie nad Brianem Ortegą w 2018 roku, Holloway stracił pas na rzecz Alexandra Volkanovskiego, ale jego rekordy i dokonania pozostają wciąż na szczycie wagi piórkowej.

Max Holloway nie tylko zdominował rywali w oktagonie, ale również odniósł sukcesy po przenosinach do wagi lekkiej. W 2024 roku zdobył symboliczną przepaskę „BMF”, pokonując Justina Gaethje w ostatnich sekundach piątej rundy, co zostało uznane za jedno z najbardziej spektakularnych nokautów w historii UFC.

Mimo przegranej w walce o pas mistrza wagi piórkowej z Ilią Topurią w październiku 2024 roku, Holloway udowodnił, że nadal jest jednym z najlepszych zawodników MMA na świecie. W lutym 2025 roku ogłosił, że pozostanie w wadze lekkiej na stałe.

6. Aoutneil Jacques "Neil" Magny (23 zwycięstwa)

Aoutneil Jacques "Neil" Magny (ur. 3 sierpnia 1987) to amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki, który obecnie walczy w kategorii półśredniej w UFC. Zawodową karierę rozpoczął w 2010 roku, zdobywając popularność jako uczestnik reality show The Ultimate Fighter: Team Carwin vs. Team Nelson. Magny jest rekordzistą UFC pod względem liczby zwycięstw w wadze półśredniej, z 23 wygranymi na koncie.

Magny zadebiutował w MMA 7 sierpnia 2010 roku, pokonując Nolana Norwooda przez poddanie (kimura) w drugiej rundzie na gali C3 Fights. Po kilku zwycięstwach, w 2011 roku przegrał swoją pierwszą walkę w karierze, ulegając Andrew Trace’owi przez poddanie. Niedługo potem Magny dostał zaproszenie do popularnego programu The Ultimate Fighter, gdzie udało mu się przejść eliminacje i dołączyć do drużyny Shane'a Carwina. Chociaż nie udało mu się wygrać show, jego udział w programie pomógł mu zdobyć rozpoznawalność.

Magny zadebiutował w UFC 23 lutego 2013 roku, pokonując Jon Manleya przez jednogłośną decyzję. Po kilku przegranych walkach (m.in. z Sérgio Moraesem i Seth'em Baczynskim), Magny zaczął osiągać stabilniejsze wyniki, wygrywając sześć z siedmiu kolejnych pojedynków. W 2014 roku stoczył pięć walk, z czego cztery zakończył zwycięsko, w tym przez nokaut z Rodrigo Goianą de Limą i TKO z Williamem Macárią.

W kolejnych latach Magny stoczył wiele ważnych pojedynków, wygrywając m.in. z Kiichim Kunimoto, Demianem Maią i Erickiem Silvą. W 2016 roku pokonał Héctora Lombarda, co przyniosło mu nagrodę „Performance of the Night”. Magny zdobył również nagrody za walki wieczoru i występy wyróżniające się, takie jak wygrana z Kelvinem Gastelumem w 2015 roku czy z Robbie'em Lawlerem w 2020 roku.

Magny kontynuował karierę w UFC, osiągając sukcesy, ale także ponosząc porażki, m.in. w walkach z Rafael dos Anjosem, Santiago Ponzinibbio, Shavkatem Rakhmonovem, czy Gilbertem Burnsem. Jednak w 2024 roku powrócił na ścieżkę zwycięstw, wygrywając z Mike'em Malottem przez TKO. Niestety, w 2024 roku przegrał walkę z Michaelem Moralesem, a także doświadczył porażki przez nokaut z Carlosem Pratesem w listopadzie 2024 roku.

Magny miał zmierzyć się z Gunnar Nelsonem na UFC 318 w lipcu 2025 roku, jednak w wyniku kontuzji przeciwnika, walka została odwołana. Zamiast tego, zaplanowano pojedynek z Elizeu Zaleskim dos Santosem na sierpień 2025 roku.

FAQ – Zawodnicy z największą liczbą zwycięstw w historii UFC

Kto jest rekordzistą w historii UFC pod względem liczby zwycięstw?

Rekordzistą w historii UFC pod względem liczby zwycięstw jest Jim Miller, który wygrał 27 walk.

Kiedy i w jakiej kategorii wagowej debiutował Jim Miller w UFC?

Jim Miller zadebiutował w UFC w 2008 roku. Jego pierwsza walka zakończyła się zwycięstwem przez decyzję nad Davidem Baronem w kategorii lekkiej.

Jakie osiągnięcia ma Andrei Arlovski w UFC?

Andrei Arlovski, były mistrz wagi ciężkiej UFC, ma 23 zwycięstwa w organizacji. Jest rekordzistą UFC pod względem liczby zwycięstw w wadze ciężkiej.

Jaki rekord posiada Neil Magny w UFC?

Neil Magny, zawodnik wagi półśredniej UFC, ma 23 zwycięstwa, co czyni go rekordzistą UFC w tej kategorii wagowej pod względem liczby wygranych.

Kto może pobić rekord Jima Millera w najbliższych latach?

Choć Jim Miller obecnie ma rekord 27 zwycięstw, kilku zawodników, takich jak Donald Cerrone (23 zwycięstwa) i Neil Magny (23 zwycięstwa), mają jeszcze szansę na zbliżenie się do tego osiągnięcia, zależnie od ich dalszych występów i liczby wygranych walk w przyszłości.