Hazard w literaturze
Hazard często inspirował twórców, dlatego w świecie graczy toczy się akcja wielu znanych powieści. Jedną z najistotniejszych jest „Gracz” Fiodora Dostojewskiego – to wręcz psychologiczny opis stanu ducha gracza, uzależnionego od rozgrywek.
Dostojewski pisał tę książkę, wzorując się na sobie – samy cierpiał na nadmierną słabość wobec hazardu. Fikcyjne miejsce powieści – Ruletenburg – przypomina Baden-Baden, w którym Dostojewski po raz pierwszy zaczął grać i w którym uległ hazardowi.
Inny rosyjski powieściopisarz, Aleksander Puszkin, tajemnice wygranych w kraty uczynił głównym wątkiem powieści „Dama pikowa”. Tu nawet miłość podporządkowana jest kartom, a Hermann, niemiecki inżynier służący armii rosyjskiej, ostatecznie popada w obłęd, dążąc do odkrycia systemu, który zagwarantowałby zwycięstwo w grach karcianych. Trzeci z Rosjan, Iwan Turgieniew, osadził akcję swojej powieści „Dym” w Baden-Baden, wśród kasyn, w których – jak napisał autor – setki arystokratów spędzają swoje życie.
Agent 007 mistrzem pokera
Hazard to także główny wątek słynnej książki „Casino Royale” Iana Fleminga – pierwszej powieści z serii opowiadającej o przygodach brytyjskiego agenta Jamesa Bonda. Otwiera ją scena, w której 007 gra w ruletkę. Potem okazuje się, że tajna misja agenta, której celem jest rzecz jasna pokonanie rosyjskiego szpiega, rozegra się przy karcianym stole – Bond musi bowiem pokonać w turnieju pokerowym Le Chiffre’a, bankiera terrorystów. Nie miejcie wątpliwości – oczywiście udaje mu się. Na podstawie tej książki nakręcono znany film pod tym samym tytułem.
Lata 70. XX wieku w USA należały do powieści Huntera Thompsona „Lęk i odraza w Las Vegas”. Powstała w wyniku wizyty autora w Las Vegas, jest mieszanką fikcji, reportażu i własnych obserwacji pisarza. Dwójka bohaterów wyrusza do Las Vegas, by doświadczyć mitycznego „amerykańskiego snu”. Eksperymentują z narkotykami, uprawiają hazard, choć tak naprawdę poszukują własnej drogi. Powieść, publikowana najpierw w odcinkach w magazynie „Rolling Stones”, szybko zyskała miano kultowej.
Kilka lat później ukazała się książka Mariano Puzo „Śmierć frajerom” – to druga cześć „Ojca chrzestnego”. Akcja dzieje się w fikcyjnym hotelu w Las Vegas. Mamy kasyna, zawodowych graczy, wielkie namiętności, władzę i seks. Ta książka jest jednym z najlepszych portretów środowiska zawodowych pokerzystów tamtego okresu.
Jeśli chcecie się poczuć, jak aktorzy tej książki, to z czystym sumieniem możecie zagrać w pokera w STS, który oferuje symulowane gry karciane. Co ważne, możecie to zrobić nie tylko na swoje pieniądze, ale również za kasę bukmachera. Start-Typ Sport udostępnia bowiem darmową kasę dla nowych graczy. Na start dostaje się od STS bonus 100% pierwszej wpłaty, freebet oraz cashback, więc jest w czym wybierać.
Prus: Warszawa? Tu wszyscy grają!
W polskiej literaturze hazard w ciekawy sposób pojawia się w „Lalce” Bolesława Prusa. Jak pisze Agnieszka Bąbel w „Nowej Panoramie Literatury Polskiej” „oblicza hazardu w Lalce to przede wszystkim gra w karty. W wista (który był poprzednikiem winta, a następnie brydża) i w pikietę grywa regularnie Tomasz Łęcki.
Każdej nocy grywa – i najczęściej przegrywa – baron Krzeszowski. (…) Nałogowym hazardzistą jest również Maruszewicz, zaufany Krzeszowskich, który aby spłacić długi zaciągane przy zielonym stoliku posuwa się do oszustw i fałszowania podpisów na wekslach. (…) Swoistą formą hazardu były zakłady, czynione nawet przez damy z najlepszego towarzystwa (np. Izabela Łęcka wygrywa od swojej ciotki, hrabiny Karolowej, bransoletę z szafirów).
Najbardziej wyrazistą postacią hazardu były jednak wyścigi, owe „wielkopańskie zabawy”, jak nazwał je Prus. (…) W jednej z Kronik Bolesław Prus pisał zgryźliwie: Warszawa należy do najbardziej muzykalnych miast na świecie. Tu wszyscy grają. Kucharki i stróże – w podwórzową ruletkę, inteligencja w winta, stan średni w loterie klasyczną, sportsmani w totalizatora, finansiści w kurs rubla, ulicznicy w guziki. Już zrozumieliśmy, że pieniądz jest godnością człowieka i duszą społeczeństwa; lecz ze wszystkich dróg, wiodących do posiadania mamony, odkryliśmy dopiero jedną – grę.”
Literacki obraz polskiego hazardu w XIX wieku znajdziemy u Prusa, a XX wieku – w powieściach Joanny Chmielewskiej. Ona sama była hazardzistką, uwielbiała obstawiać zakłady w wyścigach konnych, często grała też na automatach. Nic dziwnego, że o grach losowych i zakładach opowiadała w kilku swoich powieściach. Jedna z najbardziej znanych nosi tytuł „Hazard”, ale wiele o rozgrywkach można dowiedzieć się również z „Wyścigów” i „Florencji, córki Diabła” – obie te powieści przedstawiają świat służewieckich wyścigów konnych, odbywających się w Warszawie.
Hazard pobudzał wyobraźnię pisarzy na całym świecie. Środowiska graczy znakomicie portretowali rosyjscy powieściopisarze (często czerpiąc z własnych doświadczeń), w kasynie dzieje się akcja jednej z przygód agenta Jamesa Bonda. Także w polskiej literaturze znajdziemy znakomite historie związane z namiętnością do gier losowych.
