Poker ze znajomymi – czy to hazard?
Pojawia się więc pytanie: czy jeśli zagramy np. w pokera w domu, ze znajomymi, to złamiemy prawo? I czy to w dalszym ciągu jest hazard?
Sytuacja jest dość skomplikowana. Po pierwsze: nie wszyscy zgadzają się z ustawowymi zapisami, według których poker to hazard.
Część graczy uważa, że jest to rodzaj sportu, który wymaga wiedzy, umiejętności i treningu, a jedynym elementem losowym jest w nim układ otrzymywanych kart.
Cała reszta, czyli: jak wykorzystać otrzymane karty, jak wyliczyć prawdopodobieństwo wygranej i przewagę nad przeciwnikami, jak wykorzystać psychologię – tutaj czynniki losowe nie mają już znaczenia.
Poker w świetle prawa
Ustawodawca nie dał się jednak przekonać tym argumentom i wpisał pokera na listę gier karcianych, których organizacja wymaga szczególnego nadzoru ze strony państwa. A więc nie ma wątpliwości: w świetle polskiego prawa gra w pokera to hazard. Poker spełnia wszystkie warunki definicji gry hazardowej: jest grą losową (niezależnie od tego, co na ten temat sądzą pokerzyści). Dodatkowo można w trakcie gry wygrać pieniądze lub inne korzyści majątkowe. Z innymi grami hazardowymi pokera łączy jednak coś jeszcze – od pokerowych rozgrywek również można się uzależnić.
To dlatego rozgrywki można prowadzić jedynie w określonych przez ustawodawcę miejscach i zgodnie z konkretnymi zasadami. Przede wszystkim oczywiście w kasynie, a to, by działało legalnie, musi uzyskać koncesję Ministerstwa Finansów, która nakłada na właściciela określone zobowiązania.
Do końca czerwca 2019 r. w całej Polsce było jedynie 49 kasyn działających legalnie. Nowelizacja ustawy wprowadziła również możliwość, że firmy posiadające taką koncesję mogą organizować turnieje pokerowe poza kasynami, z tym że sale turniejowe muszą mieć zainstalowane (i działające) systemy do monitorowania przebiegu gry.
Poker domowy – tak, byle nie na pieniądze!
Co w takim razie z rozgrywkami typowo domowymi? W brydża można zagrać, i państwo nic do tego nie będzie miało, ponieważ brydż nie został wpisany do ustawy o grach hazardowych.
A w pokera? Eksperci Ministerstwa Finansów wyjaśniali kilkakrotnie, iż choć sama rozgrywka w miejscu prywatnym, ze znajomymi, z punktu widzenia ustawy jest nielegalna, to jednak nie będzie podlegać ściganiu – pod warunkiem, że rozgrywka nie przynosi dochodów finansowych. Można więc w pokera grać towarzysko, ale nie można na tym zarabiać. Jeśli natomiast fiskus stwierdzi, iż taka gra przynosi dochody, i to systematyczne – zrobi się poważnie, bo zainteresują się tym policja, prokuratura i skarbówka.
Dodatkowo osoba prywatna może zorganizować turniej w pokera, ale wtedy gra musi się odbywać w wydzielonym pomieszczeniu, do którego nie mają dostępu (nawet przypadkowego) osoby niepełnoletnie. Nie wolno więc grać w pokera na podwórku.
Ponadto regulamin gry musi zaakceptować Ministerstwo Finansów – a zwraca ono uwagę np. na adres miejsca rozgrywek. Chodzi o to, by nie znajdowało się ono zbyt blisko miejsc, w których przebywają dzieci i młodzież. Zamiar przeprowadzenia rozgrywki wraz z regulaminem, trzeba zgłosić do miejscowej izby administracji skarbowej.
Ustawodawca wskazał również, że takie turniej nie może mieć nagród finansowych, a tylko rzeczowe, i to do określonej ustawowo wartości.
Państwo walczy z szarą strefą gier i uzależnieniem od hazardu
O co w tym wszystkim chodzi? Po pierwsze – o ograniczenie szarej strefy hazardowej. Legalni organizatorzy turniejów pokerowych płacą fiskusowi spore podatki, państwo czerpie więc zyski z organizowania hazardu pod warunkiem, że nie jest on prowadzony nielegalnie, czyli bez przekazywania opłat do Skarbu Państwa. A więc jak zawsze chodzi o pieniądze.
Ale, po drugie – chodzi także o kontrolę nad dostępem do gier hazardowych. Hazard jest bowiem rozrywką, która potrafi uzależniać – i, jak wspomniano, dotyczy to również gry w pokera. Chociaż statystycznie nie jest to problem masowy – dotyczy ok. 2 proc. graczy – to jednak liczba nałogowych hazardzistów stale rośnie.
Obrazują to dane, zgromadzone przez Narodowy Fundusz Zdrowia: pierwsi uzależnieni od hazardu zaczęli trafiać do specjalistów w Polsce w 2004 roku. W 2008 r. było ich już 969, w 2009 r. – 2139, a w 2013 r. – 3141. Z doświadczeń innych państw wiadomo, jakie gry mają największy potencjał uzależniający: poza automatami do gier są to także m.in. kasynowe gry karciane, w tym właśnie poker.
Państwo, wydając koncesje kasynom, nakłada na ich właścicieli określone zobowiązania, które z jednej strony gwarantują graczom wypłacalność wygranych, a z drugiej – powinny zmniejszać liczbę osób uzależnionych. Założenie państwa jest więc takie, by graczy chronić przed możliwym zagrożeniem.
Poker to gra hazardowa, której organizacja odbywa się pod szczególnym nadzorem państwa. Chodzi przede wszystkim o ograniczenie szarej strefy, w której hazard odbywa się bez opłacania podatków, ale też o zmniejszenie liczby osób uzależnionych od gier karcianych. W przypadku typowo domowej rozgrywki w pokera nikt nie będzie ścigał jej uczestników, jeśli tylko taka rozrywka nie generuje dochodów.
Czyli jeśli chcecie zagrać z rodziną w pokera – nie grajcie na pieniądze. Bo systematyczne zarabianie na pokerze, nawet w gronie rodzinnym, może sprawić, że Waszymi rozgrywkami zainteresują się policja i skarbówka.
