Piłkarze, którzy grali w Barcelonie i Realu Madryt: Figo, Ronaldo i inni
Przenosiny z FC Barcelony do Realu Madryt, lub odwrotnie, to ruch, który potrafi przekreślić całe kariery w oczach kibiców. Niezależnie od tego, czy był to transfer bezpośredni, czy dzieliło go kilka sezonów i inne kluby, samo założenie koszulki przeciwnika budzi ogromne emocje.
Choć obecnie żaden z zawodników Realu lub Barcelony nie grał w barwach największego rywala, historia pokazuje, że wielu piłkarzy, w tym legendy światowego futbolu, miało na tyle charakteru (lub odwagi), by wystąpić po obu stronach El Clásico. Od czasów Alfonso Albeniza, który zrobił to już na początku XX wieku, po Marcosa Alonso (choć w przypadku Hiszpana jego przygoda w seniorskiej drużynie Realu była krótka) – lista zawodników, którzy grali zarówno w Realu, jak i Barcelonie jest długa i pełna znanych nazwisk. Pod uwagę wzięto jedynie graczy, którzy zagrali co najmniej jedno oficjalne spotkanie w barwach obu drużyn. Przyjrzyjmy się im bliżej.
Zawodnicy, którzy grali zarówno dla FC Barcelony, jak i Realu Madryt
Transfer między Barceloną a Realem Madryt to coś więcej niż zmiana barw klubowych. Niektórzy gracze, jak Figo, zostali znienawidzeni. Inni, jak Ronaldo czy Laudrup, pokazali, że talent może przekraczać granice rywalizacji. Jedno jest pewne, każdy z nich na zawsze wpisał się w historię rywalizacji obu zespołów. Poniżej przedstawiamy pełną listę piłkarzy, którzy rozegrali co najmniej jedno spotkanie w barwach FC Barcelony i Realu Madryt.
1. Alfonso Albeniz
Najpierw grał dla FC Barcelony (1901–1902), potem dla Realu Madryt (1902–1912).
2. Luciano Lizarraga
Najpierw w Realu (1904–1905), później w Barcelonie (1906–1907).
3. José Quirante
Barcelona (1901–1911), Real (1906–1908).
4. Charles Wallace
Barcelona (1907–1911, 1913–1915), Real (1908).
5. Enrique Normand
Real Madryt (1902–1909), Barcelona (1909).
6. Arsenio Comamala
Barcelona (1903–1911), Real (1911–1912, 1913–1914).
7. Walter Rozitsky
Barcelona (1911–1913), Real (1913–1914).
8. Ricardo Zamora
Barcelona (1919–1922), Real (1930–1936).
9. Josep Samitier
Barcelona (1919–1932), Real (1932–1934).
10. Luis Junco
Real (1939), Barcelona (1939–1940).
11. Hilario
Real (1931–1936), Barcelona (1939–1940).
12. Josep Canal
Real (1945–1946), Barcelona (1946–1951).
13. Joaquin Navarro
Barcelona (1941–1942), Real (1949–1957).
14. Alfonso Navarro
Barcelona (1946–1950, 1954–1956), Real (1950–1951).
15. László Kaszás
Barcelona (1957–1959), Real (1959–1960).
16. Justo Tejada
Barcelona (1952–1961), Real (1961–1963).
17. Chus Pereda
Real (1958–1959), Barcelona (1961–1969).
18. Evaristo
Barcelona (1957–1962), Real (1962–1965).
19. Fernand Goyvaerts
Barcelona (1962–1965), Real (1965–1967).
Reklama
20. Lucien Muller
Real (1962–1965), Barcelona (1965–1968).
21. Amador Lorenzo
Real (1976–1978), Barcelona (1980–1986).
22. Bernd Schuster
Barcelona (1980–1988), Real (1988–1990).
23. Luis Milla
Barcelona (1984–1990), Real (1990–1997).
24. Nando Muñoz
Barcelona (1990–1992), Real (1992–1996).
25. Michael Laudrup
Barcelona (1989–1994), Real (1994–1996).
26. Gheorghe Hagi
Real (1990–1992), Barcelona (1994–1996).
27. Julen Lopetegui
Real (1988–1991), Barcelona (1994–1997).
28. Miquel Soler
Barcelona (1988–1995), Real (1995–1996).
29. Robert Prosinečki
Real (1991–1995), Barcelona (1995–1996).
30. Luis Enrique
Real (1991–1996), Barcelona (1996–2004).
31. Dani García
Real (1994–1998), Barcelona (1999–2003).
32. Luis Figo
Barcelona (1995–2000), Real (2000–2005).
33. Albert Celades
Barcelona (1995–1999), Real (2000–2005).
34. Alfonso Pérez
Real (1991–1995), Barcelona (2000–2002).
35. Ronaldo Nazário
Barcelona (1996–1997), Real (2002–2007).
36. Samuel Eto’o
Real (1997–2000), Barcelona (2004–2009).
37. Javier Saviola
Barcelona (2001–2007), Real (2007–2009).
38. Marcos Alonso
Real (2010), Barcelona (2022–2024).
Najbardziej znane przypadki piłkarzy, którzy grali dla Barcelony i Realu
1. Luis Figo
Luis Figo to najbardziej kontrowersyjny przypadek w historii rywalizacji obu zespołów. Portugalczyk przez pięć lat był ikoną Barcelony, wygrywając trofea i zdobywając uznanie kibiców. Jednak w 2000 roku, w atmosferze napięcia i politycznych zawirowań w klubie, przeszedł do Realu Madryt. Florentino Pérez, kandydat na prezesa, uczynił ten transfer częścią swojej kampanii wyborczej. Fani Barçy nigdy mu tego nie wybaczyli – na Camp Nou witali go... świńską głową.
2. Ronaldo Nazário
Ronaldo Nazário, jeden z najlepszych napastników w historii, zagrał fenomenalny sezon 1996/97 w barwach Barcelony, zdobywając 47 bramek w 49 meczach i wygrywając Złotą Piłkę. Po pięciu latach w Interze wrócił do Hiszpanii, tym razem do Realu Madryt, gdzie zdobył kolejne trofea i uznanie. W przeciwieństwie do Figo, Ronaldo był uwielbiany zarówno przez kibiców Blaugrany, jak i Los Blancos.
3. Samuel Eto’o
Mało kto pamięta, że Samuel Eto’o zaczynał karierę w Realu Madryt. Tam jednak nie dostał szans na grę – klub wypożyczył go trzykrotnie, aż w końcu sprzedał do Mallorki. To w Barcelonie rozwinął skrzydła. W ciągu pięciu lat na Camp Nou zdobywał gole, tytuły i serca fanów. Jego wkład w sukcesy Barçy, w tym w zwycięstwo w Lidze Mistrzów 2006 i 2009, czyni go jedną z ikon klubu.
4. Luis Enrique
Luis Enrique to przykład zawodnika, który odwrócił się od Realu Madryt, by stać się legendą Barcelony. Grając w Madrycie przez pięć sezonów, nigdy nie poczuł się tam doceniany. W 1996 roku dołączył do Barçy, gdzie spędził kolejne osiem lat jako kluczowy pomocnik. Po zakończeniu kariery wrócił do klubu jako trener, wygrywając Ligę Mistrzów w 2015 roku.
5. Bernd Schuster
Niemiecki pomocnik grał osiem lat w Barcelonie, zanim jego trudny charakter i napięcia w szatni doprowadziły do transferu do Realu Madryt. Tam również prezentował wysoki poziom, a potem... przeszedł jeszcze do Atlético. Według medialnych doniesień i głosów od najbliższych, Schuster był piłkarzem, który zawsze szedł własną drogą, bez względu na koszty.
6. Michael Laudrup
Michael Laudrup dołączył do Barcelony na życzenie Johana Cruyffa i stał się filarem „Dream Teamu” lat 90. Gdy zwolniono Cruyffa, Laudrup przeniósł się do Realu Madryt, gdzie zdobył mistrzostwo Hiszpanii – piąte z rzędu. Choć przeszedł do największego rywala, kibice obu klubów darzą go szacunkiem.
7. Josep Samitier
Legenda Barcelony z lat 20., Samitier po 13 latach i licznych tytułach, w tym pierwszym mistrzostwie LaLigi w 1929 roku, przeszedł do Realu Madryt. Choć jego czas w Madrycie był krótki, zdobył z klubem Puchar Króla i mistrzostwo kraju. Po zakończeniu kariery pracował dla obu klubów jako dyrektor sportowy.
8. Evaristo
Evaristo de Macedo zachwycał kibiców Barcelony w latach 1957–1962, strzelając decydujące bramki, m.in. w Pucharze Europy. Jednak klub nie pozwolił mu grać na Mistrzostwach Świata 1962, co doprowadziło do jego transferu do Realu Madryt. Tam, mimo kontuzji, zdobył dwa tytuły mistrzowskie.
FAQ – najczęściej zadawane pytania
Ilu piłkarzy grało zarówno w Barcelonie, jak i w Realu Madryt?
Łącznie 38 zawodników zagrało w oficjalnych meczach dla obu klubów, choć część z nich grała w pierwszych latach XX wieku.
Czy z aktualnych zawodników Realu lub Barcelony ktoś grał w obu klubach?
Nie, ostatnim przypadkiem jest Marcos Alonso, który zagrał w Realu w 2010 roku, a następnie w Barcelonie w latach 2022–2024.
Który transfer był najbardziej kontrowersyjny?
Zdecydowanie Luis Figo – jego przenosiny w 2000 roku wywołały falę nienawiści i są do dziś wspominane jako symbol zdrady.
Czy Ronaldo był lubiany przez oba kluby?
Tak, Ronaldo Nazário jest jednym z niewielu zawodników, którzy cieszyli się szacunkiem zarówno fanów Barcelony, jak i Realu Madryt.
