Czy Polska ma prawo ukarać bukmachera?
Prowadzenie działalności hazardowej, takiej jak urządzanie gier losowych, zakładów bukmacherskich, gier w karty i gier na automatach lub prowadzenie działalności w tym zakresie reguluje ustawa o grach hazardowych.
Na mocy nowelizacji od 1 kwietnia 2017 r. wszystkie podmioty, pragnące prowadzić działalność hazardową muszą uzyskać koncesje Ministerstwa Finansów, zezwolenia lub dokonać zgłoszenia do stosownego organu. Naruszanie tego wymogu grozi zastosowaniem sankcji przewidzianych w kodeksie karnym skarbowym (k.k.s.). Zgodność tych regulacji z prawem unijnym została zakwestionowana.
Zarzuty dotyczące zgodności z prawem unijnym są zasadne?
TSUE zajął się oceną zgodności polskiego prawa, dotyczącego prowadzenia działalności hazardowej, z regulacjami wspólnotowymi, w wyniku wniosku skierowanego przez Sąd Okręgowy w Łodzi. Sprawa dotyczyła dwóch Polaków, oskarżonych o urządzanie gier na automatach bez koncesji, co naruszało art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych.
Zgodnie z nim działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości i gier na automatach może być prowadzona po uzyskaniu koncesji na kasyno gry. W związku z naruszeniem tego przepisu Naczelnik Urzędu Celnego na podstawie art. 107 k.k.s. zastosował wobec oskarżonych sankcje przewidziane za prowadzenie gier hazardowych bez wymaganego zezwolenia lub koncesji.
Obrona Polaków opierała się na założeniu, że przepisy dotyczące konieczności posiadania zezwolenia na prowadzenie gier hazardowych stanowią przepisy techniczne i podlegają obowiązkowi zgłoszenia dla Komisji Europejskiej na podstawie art. 8 ust. 1 dyrektywy UE98/34/WE. Naruszenie tej dyrektywy skutkuje brakiem możliwości powoływania się na przepis, który nie został uprzednio zgłoszony.
Zgodnie z prawem unijnym, państwa członkowskie mają obowiązek informowania Komisji o przyjmowanych przepisach zaliczanych do kategorii przepisów technicznych, czyli takich, które stanowią „specyfikacje techniczne” lub wymogi administracyjne, ustawowe, wykonawcze dotyczące świadczenia usług. Oskarżeni utrzymywali, że Polska nie dopełniła obowiązku informacyjnego względem Komisji o przepisach dotyczących koncesji na prowadzenie działalności hazardowej, zatem organy sądowe nie mogą powoływać się na nie w akcie oskarżenia.
W niniejszej sprawie (C-303/15) Trybunał UE wydał 13 października 2016 r. wyrok, w którym stwierdził, że art. 1 dyrektywy 98/34 należy interpretować w ten sposób, że przepis krajowy, taki jak ten będący przedmiotem postępowania głównego nie wchodzi w zakres pojęcia „przepisów technicznych” w rozumieniu tej dyrektywy, podlegających obowiązkowi zgłoszenia na podstawie art. 8 ust. 1 tej samej dyrektywy, którego naruszenie jest poddane sankcji w postaci braku możliwości stosowania takiego przepisu.
Tym samym Trybunał stwierdził, że art. 6 polskiej ustawy o grach hazardowych, dotyczący obowiązku posiadania koncesji na prowadzenie kasyna gry i innej działalności hazardowej, jest zgodny z prawem unijnym, a zatem organizowanie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach bez koncesji podlega sankcjom przewidzianym w polskim prawie (kodeksie karnym skarbowym).
Warto wiedzieć
- Prowadzenie szeroko rozumianej działalności hazardowej, w tym także z zakresu zakładów sportowych, wymaga od 1 kwietnia 2017 r. uzyskania odpowiednich koncesji i zezwoleń Ministerstwa Finansów
- TSUE orzekł, że Polska ma prawo do nakładania sankcji za prowadzenie działalności hazardowej, w tym kasyna i zakładów bukmacherskich, bez wymaganej koncesji, ponieważ nie narusza to prawa unijnego
